தங்கத்தால் உடல் அமைஞ்சு
தாமரையால் மனசு செஞ்சு
தமிழ்த்தாயின் குருதி பாய்ச்சி
தமிழருக்காய் ஓர் வரவு
அடிமை வலி பொறுத்திருந்த
அருமைத்தாய் பார்வதியோ
இடுப்பு வலி பொறுக்காமல்
ஈன்றெடுத்தாள் ஒரு சேகுவரா
முதலிரவு கூடுகையில்-ஆத்தா
முருகனின் சித்திரத்தை நினைத்தாளோ?
முழுகாமல் இருக்கையிலே-ஆத்தா
மூவேந்தர் சரித்திரத்தை படித்தாளோ?
தொப்புள் கொடி யறுத்து-தாதி
தமிழ்க் கொடியை இணைத்தாளோ?
தலைகீழாய் பிடிக்கையிலே-தாதி
தமிழ்க் கீதம் இசைத்தாளோ?
ஆயுதமின்றி இருந்ததன் விளைவே
ஆயிரம் இழப்பென உணர்ந்தான்
கைமோதிரம் விற்று காசினைப் பெற்று
கைத்துப்பாக்கி ஒன்றைப் பெற்றான்
பட்டினியால் பச்சை மரவள்ளி உண்டான்-போர்
வித்தைகள் கற்று விஷக்கிருமிகள் கொன்றான்
எத்துணையுமின்றி அத்தனை பாடும் பட்டான்
தம்பியாய் இறங்கி அண்ணனாய் உயர்ந்தான்
சீலனாய் மில்லராய் திலீபனாய் சூசையாய்
சங்கராய் மாலதியாய் புதுவையாய்
அத்தனை துறையிலும் மிளிர்ந்தான்
ஆடுகளத்தில் தானும் புலியாய் நின்றான்
துரோகங்கள் துயரங்கள் தோல்விகள்
இடராக தொடராக வந்தும்
தியாகங்கள் மாயங்கள் வியூகங்கள்
வகுத்து தமிழ் மானத்தைக் காத்தான்
முடிவில்லாப் போரை முடிக்க முனைந்து
முள்ளிவாய்க்காலை நோக்கி நகர்ந்தான்
மூவேழு நாட்டினை ஒன்றாக எதிர்த்து
முப்படையின் துணையோடு தனியாக நின்றான்
காவியர் நாடும் காந்தீய நாடும்
காவியத் தலைவனை வஞ்சகமாய் வீழ்த்த
தன்னுடன் தந்தையும் தனயனுமாய்-மூன்று
தலைமுறையோடு களத்தில் நின்றான்
களத்தில் வீழ்ந்து புலத்தில் எழுந்தான்
காலத்திற்கு ஏற்ப புதுக்களத்தை வரைந்தான்
ஈழத்தின் தேவையை உலகத்தில் ஆழமாய் பதித்தான்
உலகத் தமிழரின் தலைவனாய் வரலாறு படைத்தான்
எழுத்துக்கு வேந்தர் சுஜாதா
