ரின் எல்லைகளை
புங்கைநகர் உங்களை அன்போடு வரவேற்கிறது
by
கொஞ்சி விளையாட
கடல் அலைகள்
குருத்தோலைகளை
சிரிக்க வைப்பதற்கென்றே
பனை ஓலைகளோடு
பகிடிபண்ண
வாடைக் காற்று
அந்திமாலை வேளை
தென்னம் ஓலைகளோடு
பின்னி விளையாட
பருவக்காற்று
கோவிலை
குடை பிடிக்க
ஆலமரம்
அதன் நிழலில்
அமைதியாய் தூங்கும்
நாச்சிமார்கோவில்குளம்
சூரியன் சிரிக்கும் போதெல்லாம்
வெய்யிலோடு விளையாட
சிறுவர்கள்
மாலை நேர தூக்கத்துக்காய்
தாய்மடியோடு காத்து நிற்கும்
மாமரங்கள்
இது மட்டுமா..
வந்தோரையும்
வாழ்வோரையும்
வாழவைக்க
கல்விக்கூடங்கள்,
ஆலயங்கள்,
தேவலயங்கள்,
சனசமுகநிலையங்கள்
என எல்லாமே திறந்தே கிடக்கும்
கவிதை வேணும் என்றால்
எங்கள் கடலை எட்டி பார்த்தால்போதும்
பொங்கி வழியும் ஊர்த்தமிழ்
எங்கள் ஊர் வீட்டுத்தின்னைகள்
ஒவ்வொன்றிலும் உட்காந்து பார்த்தால்
தெரியும் விருந்தோம்பல்
என்பது தமிழரின் பண்பாடு என
இருவரியில் சொல்வதென்றால்
எங்கள் ஊராரின் மனதை படித்தவன்
எங்கள் ஊரின் அழகை கேட்டு
ரசிக்காமல் விடமாட்டான்
இறைவனால் படைக்கப்பட்ட
இயற்கையின் அத்தனை அழகையும்
பொத்திவைத்திருப்பதால்
என் கவிதையின் நாயகியானால்
பசி என்றி சொல்லி யாரையும்
அழவைக்காததால் எங்கள்
எல்லோருக்கும் அவளே தாயானால்
-யாழ்_அகத்தியன்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக